Trainingsweek Frankrijk, Puy Saint Vincent

Op bezoek bij onze sponsor Zero Cinq

 

Een kijkje in onze trainingsweek

Een week trainen in de Franse Alpen. Een mooie gelegenheid om op bezoek te gaan bij onze sponsor Zero Cinq. Bovendien ook om ons teammaatje Wout weer te zien! Wout woont in Puy Saint Vincent en is werkzaam bij Zero Cinq. Deze trainingsweek is in meerdere opzichten goed voor het team. We kunnen elkaar zo nog beter leren kennen, veel hoogtemeters maken, trainen op wildwater en gewoon veel plezier maken. Na deze week ben ik er achter gekomen, dat Puy Saint Vincent veel meer is dan een ski dorpje! Het is de omgeving voor outdoor liefhebbers, zowel in de winter als in de zomer! De tekst op hun site klopt ook, 300 dagen per jaar zon! Ik geloof het meteen,wat een prachtig weer hebben we gehad!

Zaterdag

Na een nacht in een veel te klein tentje, aan de rand van een militair oefenterrein werd ik wakker. Gisteren hadden we al een paar uur gereden. Helaas konden we toen de bivak locatie niet vinden, dus het eerste veld wat we tegen kwamen was voor ons! Na een lekker bakje thee gingen we weer verder rijden. Onderweg ik had nog een Frans kinderboekje gekocht. Zodat ik even aan mijn Frans kon werken. Het resultaat, bijna elk woord opzoeken in m’n woordenboekje en veel knikkebollen. Na 9 uur rijden en een nek van 5 cm langer kwamen we aan bij het hotel. We zagen Wout al buiten lopen en werden met een grote glimlach warm onthaald. Hij zag er ook enorm fit uit. Dit zou vast een pittige week gaan worden!

Na het avond eten hadden we nog een wandeling gemaakt. Dit langs de 3 locaties van Zero Cinq. Het hotel Saint Roch, het chalet AlpeLun en de camping Croque Loisirs. Het hotel ligt aan de ski piste, onderaan de lift. Het Chalet AlpeLun is een groot en mooi huis wat verhuurd kan worden voor groepen vanaf 12-23 personen. De camping is een mooie groene camping met een prachtig uitzicht. Verder ook met de mogelijkheid om te kamperen in een Yurt of een luxe vintage caravan. De eerst volgende keer ga ik zeker voor de Yurt!

 Zondag

Na een ontbijtje buiten in het zonnetje gingen we beginnen aan onze eerste trainingsdag. De ochtend zou in het teken staan van oriënteren en ‘s middags downhillen.

Bij de Col de la Pousterle gingen we in groepjes van start met oriënteren. Er ligt in dit gebied een leuke vaste oriëntatie route met knijpers, waar toch wel pittige stukken oriënteren inzitten. Het was een zeer goede training en we zijn ongeveer 3 uur bezig geweest.

Na de lunch zijn we gaan downhillen. Nou, we moest wel eerst omhoog fietsen. In het zomer seizoen kun je wel met de lift omhoog. Dus de luie downhillers kunnen zich hier dan ook vermaken. Er zijn verschillende downhill routes in verschillende moeilijkheidsgradaties. We waren begonnen met rood, dit was voor mij technisch erg moeilijk. Wout gaf tips en hielp waar nodig. Hij heeft me goed geholpen om mijn grenzen te verleggen. Daar zijn grenzen uiteindelijk toch ook voor?! Na deze rode route zijn we verder omhoog geklommen en gingen we de blauwe route doen. Deze was technisch iets minder moeilijk maar wel een stuk langer. De tips van Wout hadden enorm geholpen en ik zat met meer vertrouwen op de fiets. De angst begon meer plaats te maken voor het plezier en met een grote glimlach op mijn gezicht kwam er na 3,5 uur een einde aan deze fiets training. Toen werd het alweer tijd voor het avond eten met een heerlijk toetje. Niet dat ik jullie jaloers wil maken, maar ik heb deze week zo lekker gegeten! Zelfgemaakte appelkruimeltaart, 2x  Crème brûlée en cheese cake!

Maandag

Deze dag was op het water. We waren naar Argentière gereden wat op een kleine afstand van het hotel ligt. Vandaag zouden we raft en kayak instructies krijgen van Olivier, een vriend van Wout. We begonnen op vlakwater met kayaktechnieken. Daarna gingen we naar de Durance. We kregen een lesje over reddingstechieken, wat je moest doen als je in wildwater terecht was gekomen, hoe je uit het water moest komen en waar je allemaal op moest letten. Daar gingen mijn grenzen weer. Het is toch weer even spannend. In wild stromend water springen, stenen ontwijken en proberen in het keerwater te komen. Maar zeker goed om dit te oefenen! Daarna zijn we van de slalombaan gevaren met de kayaks. Daar hebben we geoefend met keerwaters varen. Het was voor mij wel een niveau-tje hoger, dan wat ik gewend was. Dus heb ik ervoor gekozen op met een opblaas kayak naar beneden te gaan. Deze kayaks worden ook vaak in wedstrijden gebruikt, dus kon ik meteen ervaren hoe dat ging. Na de lunch hebben we eerst raftinstructies gekregen op vlakwater en hebben we daarna een afvaart gedaan op de Durance. De Durance is een mooie rivier met hier en daar toch lastige passages erin. We wisselde met sturen en commando’s geven. Wat soms toch nog vrij lastig is. Na een dag op het water waren we allemaal voldaan en ingekakt.

Dinsdag

Dit zou een intensieve dag gaan worden. Een dag waar ik ook enorm veel zin in had, want er zat een lange run/hike in. Het programma van deze dag: 20 km mountainbiken, 25 km lopen en weer 20 km terug mountainbiken. We gingen in twee groepjes van 3. Dit om een race na te bootsen en zo als team samen te werken. We reden vanaf het hotel omhoog naar Col de la pousterle. Daarna kwam een afdaling en zijn we weer verder gaan klimmen naar Col de Lauz. Daar hadden we onze fietsen neergezet om te beginnen met de loop etappe.

De loop etappe was ontzettend mooi! Over smalle trails langs de berg heen. Alles zat erin, klimmen, dalen, grote stenen ect. Na 13 km lopen kwamen we uit bij een gite in Dormilouse. Daar hebben we een lekker koud colatje gedronken en onze lunch op gegeten. Daarna zijn we verder gegaan en daalden we af richting de vallei. Gelukkig kwamen we daar in de schaduw te lopen. Het was inmiddels erg warm geworden en de zon brandde al flink wat uren op onze huid. Na een aantal km gingen we weer klimmen, richting het punt waar onze fietsen lagen. Dit was een zware klim, vol in de zon. Afzien was het! We hadden er toen al flink wat uren opzitten. We hebben elkaar geholpen met sleepjes om het tempo zo hoog mogelijk te houden. Onder het lopen had ik ook echt diep respect voor Inga, Patrick en Wodi. Zij zouden zaterdag aan de start staan van de Cera. Een adventure race in Spanje van 29 uur. Knap dat ze zoveel konden geven in deze trainingsdag, met de gedachte dat ze nog moesten racen eind deze week. Na ongeveer 9 uur in totaal kwamen we uit bij het wisselpunt. Oke, Wout zijn inschatting klopte misschien niet helemaal. De 25 km loop etappe wat uiteindelijk 32 km geworden. Maar ik had het voor geen goud willen missen! Dus iets later dan gepland kwamen we uit bij onze fietsen. We besloten om dezelfde weg terug te rijden. Dus wat we geklommen hadden vanochtend, gingen we nu naar beneden. Alleen ik was even vergeten dat we op de heenweg ook hadden afgedaald. Oke, dit viel dus vies tegen. Maar terug denkend aan onze wedstrijd in China, viel het nog wel mee. In China waren pas veel klimmen! Het laatste stukje naar het hotel was downhill, dat was enorm fijn. Het was mooi geweest voor vandaag.

Woensdag

Dit was onze rustdag, gelukkig want dat had mijn lichaam wel even nodig. Onder het ontbijt hadden we besloten om de via ferrata te gaan doen in Pel Voux. Dit was een mooie via ferratta tussen 2 rotswanden door, boven het water. Inga had een verstandige keuze gemaakt en ging in de schaduw nog wat geslapen. Waarschijnlijk hadden de vele uren in de zon gisteren, voor een nare nasleep gezorgd. Toen we terug kwamen troffen we Inga weer als herboren aan. Gelukkig, zeker met de Cera in het vooruitzicht! De rest van de dag hebben we ontspannen doorgebracht. Zelf had ik weer een poging gedaan met het lezen van mijn Franse kinderboekje. De voorbereidingen op de Cera waren nu ook al in gang.

Donderdag

 

Vandaag gingen we een mooie loop etappe doen. We startte op 1878 meter hoogte en we gingen richting de glacier Blanc. Van een eind zagen we deze indrukwekkende gletsjer al liggen. Wat ontzettend mooi, zo een gigantische en robuuste ijsmassa. We zijn via het wandelpad naar de glacier Blanc hut gelopen (2500m). Daar hebben we met een prachtig uitzicht, genoten van onze lunch. In  het gezelschap van een paar hongerige vogels, waarvan er een bijna in mijn boterhamzakje was gekropen.

 

Bij de hut stopte het pad en toen zijn we verder omhoog gelopen richting de sneeuwvelden. Aangekomen bij de sneeuwvelden, vertelde Wout over het lopen in de sneeuw. Hoe je het beste door de sneeuw kan lopen en wat je moet doen als je uitglijd . We traverseerde op de sneeuwhelling en ik vond het toch wel even spannend. Je merkt dat het contact met de ondergrond een stuk minder. Tegelijkertijd kijk je via de steile wand naar beneden met de vraag, wat als? We hadden geoefend met het naar beneden glijden en stoppen. Daarna het lopen naar beneden en tot slot skiën op je schoenen. Dit was ontzettend leuk! Daarna zijn we naar beneden gelopen en kwam er een einde aan deze mooie loop etappe. Ik wil het toch nog even kwijt, s avonds hebben we heerlijke pizza’s gemaakt!

 

 

Vrijdag

’s Ochtends hebben we Wodi, Patrick en Inga uitgezwaaid. Zij vertrokken naar Spanje voor de Cera. Een vreemd gevoel om na zo een intensieve week nog maar met z’n drieën over te zijn. Henk, Wout en ik waren gevraagd of we met een trailrun groep mee wilde. Deze groep verbleef een week in AlpeLune. We gingen deze dag de Tête d’Amont op, een berg van 2815m. We reden naar Vallouise en vanuit daar begon de klim richting de top. Het was een zware steile klim, met onderweg nog een aantal sneeuwveldjes. Daar konden we mooi toepassen wat we de dag ervoor geleerd hadden. Onderweg was het uitzicht al mooi, maar op de top was het echt geweldig! Wat een uitzicht en wat een hoogte! We hebben even de tijd genomen om van het uitzicht te genieten. Daarna zijn we weer naar beneden gelopen. Erg leuk dat we mee mochten met deze trailrun groep. Na deze mooie tocht van 5 uur, was voor mij het einde aangebroken van deze trainingsweek. Ik had een voldaan gevoel en de beklimming had er toch wel flink ingehakt. Henk en Wout waren nog een stukje gaan fietsen. Voor mij was het genoeg geweest.

Tot slot

Wat een ongelofelijk mooie week was dit. Als team hebben we elkaar beter leren kennen. We hebben veel technieken geoefend en toegepast. Om zo nog beter en sneller te worden. We waren met een geweldige groep mensen op pad, waar ik veel van heb geleerd. Wat een geweldige ervaring was dit weer. Wout bedankt dat je deze week hebt georganiseerd! Je hebt een enorm mooi programma voor ons gemaakt, goed voor ons gezorgd en ons flink jaloers gemaakt met je trainingsomgeving!

Onze sponsor Zero Cinq wil ik ook bedanken voor hun gastvrijheid. Wat een geweldig team zit hier achter! Ze stralen passie uit in wat ze doen en houden van het buiten leven.

Ik ben wel met één vraag naar huis gegaan: Wanneer zal ik weer terug gaan naar Puy Saint Vincent? Ik hoop zo snel mogelijk!

Website Zero Cinq: http://www.zerocinq.com/nl/

2,141 totaal aantal vertoningen, 1 aantal vertoningen vandaag

by

Reacties:

Reacties